Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie - Wydział I Cywilny

z dnia 30 marca 2010 roku

I C 352/10

Dochodzenie zapłaty na podstawie zapisów z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego

1. Zgodnie z przepisem art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych księgi rachunkowe funduszu sekurytyzacyjnego, wyciągi z tych ksiąg podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie prawa i obowiązków majątkowych funduszu i opatrzone pieczęcią towarzystwa zarządzającego funduszem sekurytyzacyjnym oraz wszelkie wystawione w ten sposób oświadczenia zawierające zobowiązania, zwolnienie z zobowiązań, zrzeczenie się praw lub pokwitowanie odbioru należności mają moc prawną dokumentów urzędowych oraz stanowią podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych i rejestrach publicznych.

2. Treść takiego wyciągu co do zasady powinna odzwierciedlać treść wpisów dokonywanych w księgach funduszu. Transakcja nabycia przez fundusz sekurytyzacyjny puli wierzytelności na zabezpieczenie emisji certyfikatów inwestycyjnych niewątpliwie powinna znaleźć odzwierciedlenie w księgach rachunkowych. Nie przesądza to jednak jeszcze, że konkretna wierzytelność faktycznie istnieje/

3. Celem prowadzenia ksiąg rachunkowych funduszu inwestycyjnego (sekurytyzacyjnego) jest jedynie wykazanie dokonanych operacji zakupu lub sprzedaży w celach finansowych. (...) Sam fakt dokonania zapisu w księgach funduszu o istnieniu wierzytelności nie wiąże się z domniemaniem prawnym, że wierzytelność istnieje. Nie korzysta zatem z domniemania wynikającego z art. 244 § 1 k.p.c. Brak bowiem jakiegokolwiek sposobu kontroli prawidłowości podstaw dokonywanych wpisów, poza ich prawidłowością formalną. (...)

4. Nadmierne rozszerzenie domniemania wynikającego z art. 194 ustawy o funduszach inwestycyjnych prowadziłoby do pogorszenia sytuacji dłużników (lub domniemanych dłużników) względem funduszy. Do wykazania istnienia wierzytelności, w razie zaprzeczenia przez pozwanego jej istnieniu, konieczne jest przedstawienie przez fundusz odpowiednich dowodów i nie ma zastosowania w tym zakresie przepis art. 252 k.p.c.

5. Ciężar wykazania istnienia wierzytelności i jej wysokości obciąża powoda stosownie do ogólnej reguły wyrażonej w art. 6 k.c.