Wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie - Wydział II Cywilny-Odwoławczy

z dnia 12 maja 2010 roku

II Ca 502/10

Ustalenie wysokości zadośćuczynienia za krzywdę i jego wymagalność; renta z tytułu niezdolności do pracy.

1. Ustalenie kwoty należnego zadośćuczynienia należy do sądu orzekającego i ma być ono odpowiednie. Zadośćuczynienie stanowi formę naprawienia szkody o charakterze niemajątkowym polegającym na odczuwanych przez poszkodowanego ujemnych przeżyciach psychicznych postrzeganych ogólnie rzecz ujmując jako tzw. krzywda. (...) sąd musi oceniać wysokość zadośćuczynienia zarówno poprzez pryzmat odczuwanych cierpień w chwili zdarzenia powodującego szkodę, w trakcie leczenia oraz następstwa tego zdarzenia na przyszłość.

2. Korekta przyznanego zadośćuczynienia jest możliwa przez sąd II instancji tylko wówczas, gdy suma przyznana tytułem zadośćuczynienia jest rażąco nieadekwatna to krzywdy jakiej doznała osoba ubiegająca się o zadośćuczynienie. Ta rażąca dysproporcja musi zostać wykazana przez podmiot kwestionujący wysokość przyjętego przez sąd I instancji świadczenia pieniężnego jako miarodajną formę rekompensaty szkody niemajątkowej.

3. Roszczenie o zadośćuczynienie ma charakter bezterminowy, co oznacza, że staje się wymagalne niezwłocznie po wezwaniu do jego spełnienia.

4. Powódka przez okres miesiąca utraciła zdolność do wykonywania pracy, gdyż uniemożliwiał jej to doznany uraz ręki. Okoliczność ta uzasadnia zatem przyznanie renty w kwocie określonej przez powódkę za okres jej faktycznej niezdolności do pracy.

Zarzut uzyskiwania dochodów z tytułu prac dorywczych nie może być uwzględniony. Zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego pracodawcy zatrudniający pracowników do dorywczych prac nie chcą formalizować przedmiotowych umów. Pracownicy tacy stają przed sytuacją, w której będą świadczyć pracę "na czarno", albo nie godząc się na takie warunki będą pozostawać bez pracy i możliwości pozyskania środków na życie. (...)

Skoro powódka miała zdolność uzyskiwania pewnych dochodów, którą na okres miesiąca utraciła w związku z doznanym uszkodzeniem ręki, zatem przyznanie renty za ten okres w kwocie stanowiącej ok. 1/3 uzyskiwanych w miesiącu dochodów należy uznać za uzasadnione.